Άγιος Νικόλαος
Το συναξάριο του Αγίου αναφέρει πως καταγόταν από τα μέρη της Ανατολής χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο τόπο. Από μικρό παιδί παρουσιάζεται ως παιδαριογέρων, δηλαδή μικρός στην ηλικία αλλά με φρόνηση, σοφία και ευλάβεια ωρίμου ανδρός. Όταν ενηλικιώθη , κατατάχθηκε στις τάξεις του στρατού, όπου διέπρεπε σε ανδρεία και φρόνηση. Για τον λόγο αυτό ο Αυτοκράτορας Λέων ο ΣΤ’ο Σοφός του απένειμε το αξίωμα του Δουκός και τον όρισε διοικητή της Θεσσαλίας. Ως διοικητής επιτελούσε τα καθήκοντά του με μεγάλη επιμέλεια και ευσυνειδησία. Γύμναζε κάθε μέρα τους στρατιώτες του όχι μόνο στις πολεμικές ασκήσεις αλλά και στη χριστιανική ζωή. Τότε συνέβη, αναφέρει το συναξάριό του, επιδρομή των Αράβων, οι οποίοι λεηλατούσαν όλη την Θεσσαλία. Ο Νικόλαος ,διαπιστώνοντας ότι δεν μπορούσε να προβάλει αντίσταση, λόγω του πλήθους των εχθρών, έδωσε εντολή να εκκενωθεί η πόλη της Λάρισας και ο ίδιος με στρατιώτες κατέφυγε στους ασκητές που εγκαταβίωναν στα όρη, κοντά στον Τύρναβο. Εκεί μαζί με τους στρατιώτες του ακολούθησε την ασκητική ζωή. Κάποτε όμως οι βάρβαροι έφτασαν και στην περιοχή όπου κατοικούσαν οι μοναχοί. Συνέλαβαν τους στρατιώτες του Άγίου και τους υπέβαλαν σε φοβερά βασανιστήρια , προκειμένου να αρνηθούν την πίστη τους. Εκείνοι όμως παρέμειναν ακλόνητοι και δέχτηκαν τον στέφανο του μαρτυρίου. Ο Άγιος κατόρθωσε να διαφύγει και να καταφύγει σε ένα φαράγγι που ονομαζόταν Βούνενη, κοντά στην Καρδίτσα. Εκεί ησύχαζε σε σπήλαιο στα ριζά μιας μεγάλης βελανιδιάς και έφθασε σε ύψη αρετής. Οι βάρβαροι ωστόσο που τον αναζητούσαν παντού τελικά τον βρήκαν και τον συνέλαβαν. Αντιλαμβανόμενοι την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Αγίου, προσπάθησαν αρχικά με κολακείες και απατηλές υποσχέσεις να καταφέρουν τον Άγιο να αλλαξοπιστήσει , μάταια όμως. Τότε άρχισαν να τον βασανίζουν με ραβδισμούς και μαστιγώσεις. Στη συνέχεια, αφού τον έδεσαν σ’ ένα δέντρο τον ετόξευαν και τον ελόγχιζαν. Τέλος δε βλέποντας ότι έμενε σταθερός στην πίστη του Χριστού τον αποκεφάλισαν. Το λείψανό του, μολονότι παρέμεινε άταφο, κρυμμένο στην κουφάλα της βελανιδιάς, διαφυλάχθηκε, με τη Χάρη του Θεού, άφθορο, μέχρις ότου ο Θεός το αποκάλυψε με θαυμάσιο τρόπο. Αναφέρονται δε πολλά θαύματα μετά το μαρτύριό του και την εύρεση του σκηνώματός του.
Παναγία Αθωνίτισσα ή Αγίου Όρους
Η Κυρία Θεοτόκος φανερώθηκε για πρώτη φορά στον Άθωνα, στον άγιο Πέτρο (655-681) και μετά από τέσσερις ως πέντε αιώνες, στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Νικόλαο. Και στους δύο ερημίτες είπε τα εξής λόγια: «Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας αλλού πουθενά δεν θα είναι παρά μόνο στο Όρος του Άθωνος, το οποίον έλαβα από τον Υιόν και Θεόν μου να είναι κλήρος δικός μου, στον οποίον εκείνοι που θέλουν να αναχωρήσουν από τις κοσμικές φροντίδες και συγχύσεις, να έρχονται σ’ αυτό και να δουλεύουν στο περιβόλι αυτό, να καλλιεργούν την αρετή, την καθαρότητα της καρδιάς και την αγνότητα της ψυχής τους και από τώρα και εμπρός θα λέγεται από όλους «Άγιον Όρος». «Άγιον Όρος τουτεΰθεν κεκλήσεται… και περιβόλι δικό μου».
Μετά από αυτά τα λόγια, η Υπεραγία Θεοτόκος έδωσε υπόσχεση ότι θα αγαπά, θα σκέπει και θα προστατεύει τους μοναχούς αλλά και θα τους προφυλάσσει από τους πειρασμούς, τους κινδύνους και τις στενοχώριες. Με τις υποσχέσεις και θείες υποθήκες της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος, από τότε που κατοικήθηκε από Μοναχούς και μέχρι σήμερα συνεχίζει την αγία ζωή και πνευματική δράση του. Μολονότι κατά καιρούς δοκιμάστηκαν σκληρά οι Μοναχοί και μέχρι σήμερα δοκιμάζονται, από διαφόρους πειρασμούς ορατούς και αόρατους, η βοήθεια που προσφέρει ο Θεός και η σκέπη της Θεοτόκου, θα βοηθούν ώστε να μην εκλείψει ο Ιερός αγώνας και η διαφύλαξη της Πίστης.
Άγιος Σπυρίδων
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στην Κύπρο από εύπορη οικογένεια βοσκών. Έλαβε μέρος στην Α' Οικ. Σύνοδο και είναι άπειρα τα θαύματα που έχει επιτελέσει. Είναι ο Προστάτης της Κέρκυρας, όπου φυλάσσεται το σκήνωμά του. Κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ., οπότε και εορτάζεται η μνήμη του.
